روشهای کنترل بحران آب

تغييرات آب و هواي جهان در قرن اخير نشان دهندۀ كاهش ميزان بارش هاي جوي مي باشد كه خشكسالي هاي زيادي را به بار آورده است و بحران هاي آبي را افزايش داده است. براي گذار از اين بحران، كاهش ميزان آلودگي آب به وسيله روش هاي علمي و منطقي و افزايش كارآيي مصرف آب مي باشد.

تغييرات آب و هواي جهان در قرن اخير نشان دهندۀ كاهش ميزان بارش هاي جوي مي باشد كه خشكسالي هاي زيادي را به بار آورده است و بحران هاي آبي را افزايش داده است. براي گذار از اين بحران، كاهش ميزان آلودگي آب به وسيله روش هاي علمي و منطقي و افزايش كارآيي مصرف آب مي باشد.

كاهش ميزان آلودگي آب
۱. اجراي طرح هاي آموزشي نسبت به اهميت و ارزش محيط زيست مانند آگاهي دهي عموم مردم از طريق رسانه ها در مورد ارزش بالاي آبب.

۲. كنترل آلودگي آب از طريق ايجاد سدها جهت جلوگيري از آلودگي منابع آب در محيط زيست توسط آن عده افراد و گروه هاي صنعتي كه به نوعي سبب آلودگي آب هاي سطحي و زيرزميني مي شوند.

۳. جلوگيري از دفن مواد زائد و مواد شيميايي در نقاط كه احتمال دارد در اثر بارندگي، مواد شيميايي آن شسته شده و به درياها، فاضلاب، چشمه ها و... وارد شوند.

۴. فاضلاب هاي شهري و صنعتي تا حد ممكن تلاش شود كه به طور كامل تصفيه و بعداً با كنترول به سيستم هاي آبي مانند رودخانه ها ريخته شوند.

افزايش كارآيي مصرف آب
ا: آموزش و به راه اندازي راه هاي آبياري و افزايش كارآيي مصرف آب زمين هاي زراعتي.
۱. اصلاح ساختار كشت محصولات زراعتي.
۲. انتخاب ارقام پرمحصول و با كارآيي مصرف آب بالا و ترويج كشت آنها.
۳. اصلاح ژنتيكي گياهان با استفاده از فن آوري جديد (بيوتكنولوژي) و توليد ارقام با كارآيي مصرف آب بالا.
۴. تحقيقات روي ارقام مقاوم به شوري و خشكي و دستيابي به آن.
۵. بررسي و تحقيق در مورد نحوۀ كشت گياهان زراعتي مختلف.
۶. استفاده و ترويج مديريت تلفيقي آب آبياري و كود هاي كيمياوي.
۷. كشت سريع گياهان جهت فرار از خشكي و تنش.
۸. گسترش كشت ارقام با طول دورۀ رشد كوتاه و رشد اوليۀ سريع.
۹. بررسي در بارۀ تعيين ابعاد مناسب زمين جهت بهبود بازدِه آبياري.
۱۰. بررسي و تحقيق دربارۀ تراكم بوتۀ مطلوب در هكتار.
۱۱. افزايش بازدِه آبياري و يكپارچه سازي اراضي.
ب: اصلاح روش آبياري كلاسيك در مزارع و باغات
۱. سرعت بخشيدن در اجراي طرح هاي يكپارچه سازي.
۲. ترويج استفاده از روش هاي مناسب آبياري.
۳. استفاده از آب برگشتي فاروها و نوارها.
۴. گسترش آموزش روش هاي جديد و كارآمد آبياري سطحي مانند: آبياري كيبلي و موجي.
۵. استفاده از روش هاي آبياري زيرزميني و روش هاي آبياري سطحي با حذف تبخير از خاك.

ج: كاهش تبخير از سطح مزرعه
۱. ترويج و گسترش استفاده از مالچ طبيعي و مصنوعي.
۲. استفاده از روش هاي بهتر زراعت جهت كاهش تبخير، تعرق و ترويج آن.
۳. كاهش تبخير مستقيم در زمان آبياري و اجتناب از آبياري در اواسط روز.
د: استفاده از روش هاي مناسب مديريت آبياري جهت كاهش تلفات آب
۱. تحقيق، بررسي و ترويج كشت نشايي.
۲. ترويج و توسعه استفاده از روش هاي آبياري تحت فشار در آبياري هاي اوليه.
۳. انجام اقدامات فني نظير كشت بذور جوانه دار شده و با كشت بذور غني شده كه سريع رشد نمايند.
ه: انجام كم آبياري جهت افزايش كارآيي مصرف آب
۱. انتخاب گياه مناسب براي كم آبياري (گياه هاي كه داراي دورۀ رشد كوتاه بازدِه مصرف آب بالا و مقاوم به خشكي هستند).
۲. خاك مناسب براي كم آبياري (خاك هاي داراي ظرفيت نگهداري بالا)
۳. كيفيت آب آبياري (كيفيت آب بايد خوب باشد).
۴. عمليات زراعي (بايد از روي منحني تابع توليد، درآمد و هزينه تعيين گرد.)
۵. زمان آبياري (با توجه به رشد گياه كه حداقل تأثيرات منفي را بر رشد آن داشته باشد).
۶. روش هاي اعمال كم آبياري بستگي به كيفيت آب و خاك دارد.
۷. مصرف كود (به ويژه كود هاي پتاسيم و روي نقش مهمي در تنظيم روزنه ها و كاهش تعرق گياه دارند).
اهميت آب در توسعۀ رفاه
كشورهاي كه داراي منابع سرشار آب شيرين و رود خانه هاي جاري مي باشند، ميتوانند از اين منبع با ارزش استفاده مختلف نمايند.